Droom? of toch niet! (H2)
ik kon mijn oren niet geloven, het klonk of ik in 1 of andere slechte thriller was beland. ik stamelde wat onverstaanbaars. De vrouw met knalrode lippen begon weer te praten; ''ik denk dat je nu compleet in de war bent, en dat begrijp ik ook heel goed.'' ze ijsbeerde door de kamer omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. ''Bram Jansen.. Klinkt echt ongevaarlijk.. ''stamelde ik. ik had dit beter niet kunnen zeggen want ze kwam met grote ogen op me af. ''Denk je dat?! O.. ja logisch iemand die midden in de nacht je kamer binnen sluipt en je hoofdpijn veroorzaakt'' sprak agent X. ik besloot te proberen me in te houden. ze begon weer te ijsberen en het leek erop dat ze moeilijk uit haar woorden kon komen.. ze praatte weer verder; ''hij wil je gebruiken voor een experiment, zodra je lichaam de druk en de hallucinaties niet meer aankan bent gaat hij je ombouwen tot een beest, oké dit klinkt echt heel ongeloofwaardig over maar je leven hangt er wel van af.., deze man wil als uiteindelijk doel mensen kunnen transformeren tot dieren en beesten.. nu ik eindelijk minder wazig begon te zien zag ik dat Agent X een jonge vrouw van ongeveer 20 jaar was en lang haar had dat in een paardenstaart hing. op dit moment begon tot me door te dringen dat dit misschien geen droom was. Ik stotterde wat en stond op. ''Hier ben je veilig, ik heb medicijnen die zorgen dat de hallucinaties ophouden, wil je wat te eten?'' ik knikte zacht. Nu viel het me pas op dat ik stond te trillen. ik plofte op de bank, brrr. Agent X kwam aan met een grote kom groentesoep en een deken aanlopen, blijkbaar had ze doorgehad dat ik stond te rillen. ze ploft ook op de bank. ''trouwens noem me maar Amber'' zei Agent X. Op een of andere reden voelde ik me best veilig bij haar en ik begreep dat ik hier ook een tijdje moest blijven dus legde ik me daar bij neer, mijn moeder zou me niet eens missen en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom Bram mij hoofdpijn bezorgde. mijn moeder bekommerde zich toch niet om mij. We kletsten samen nog wat en ik vroeg waar de slaapkamer was, omdat ik heel moe was en echt rust nodig had. de hoofdpijn was wel verdwenen en ik zag en hoorde niks geks meer, dus ik voelde me wel veilig. Nadat Amber mij de kamer had aangewezen liep ik naar de deur en ging mijn kamer binnen. er stond een groot wit houten bed waar allemaal kussens in verschillende kleuren op lagen. ook een koffer met kleren, die Agent X waarschijnlijk had ingepakt toen ik bewusteloos was, ik besloot direct te gaan slapen.
de volgende dag had ik buikpijn, waarschijnlijk door die pillen, maar ik was veelte opgewekt was om me daar druk over te maken. ik zag geen hallucinaties en de hoofdpijn was weg. toen ik de grote woonkamer in liep zag ik op de eikenhouten tafel een groot ontbijt staan, ik liep ernaar toe en er lag een briefje op het bord:
''heey Marit! ik moest helaas vroeg weg dus je moet ff alleen eten. eet goed want je vermagerd veel te snel, ik ben om 1 uur terug. Bel me als er iets is. hier mijn tel. 06- 58392739290263940''
wow wat een lang telefoonnummer! maar ik dacht er niet te lang over na en begon gulzig te eten. Nog nooit had ik zo lekker ontbeten!
de hele ochtend heb ik niks anders gedaan dan eten, uitrusten, ziek zijn, nadenken en tv kijken. toen Amber de grote kamer binnenkwam met een grote snee op haar gezicht vroeg ik geschrokken wat er gebeurd was, maar dat wou ze niet zeggen. ik bedacht me dat de sfeer er niet beter op werd als ik ging doordrammen dus hield ik mijn mond. ze kwam naast me zitten en vroeg hoe het ging: als een boer met kiespijn zei ik nee, maar eigenlijk werd ik met de minuut misselijker en was ik draaierig. Amber merkte wel dat ik dat niet meende maar zei niks. Na een half uur tv te hebben gekeken zakte ik weg van de pijn en begon mijn bewustzijn te verliezen. er was 1 vraag die tot ons allebei doordrong: Hadden de pillen wel aangeslagen?
Spelfouten:
Geen commentaar gevonden.